Vanuit Moengo deel 15

Beetje rare weken met elke dag iets anders. Uitstapje Babunhol met leerkrachten, oplevering praktijkruimtes, dag der Inheemsen, dag van de Javaanse Immigranten en vandaag vrijdag excursie met jeugdzaken. Het stagebureau van de Barronschool en het ministerie van Jeugdzaken hebben het project ‘vaktrainingen’ wat ze nu aan het uitwerken zijn met de Barronschool. Vandaag hadden we een excursie georganiseerd naar Paramaribo om bezoeken te brengen aan enkele bedrijven. Ik had ongeveer aan 6 leerkrachten en 19 leerlingen van school verteld om half 7 te verzamelen. Druppelsgewijs kwamen de leerlingen en docenten aangelopen. De bus had ‘gelukkig’ vertraging van 1,5 uur dus we vertrokken pas om 8 uur richting de stad. Echt leuk om echt iedereen die we hadden gevraagd te komen ook aanwezig was. Nou ja, ook wel een beetje schikken want de bus had maar plaats voor 23. Nou ja, dan maar inschikken. Ik geloof niet omdat het een gratis tripje is met eten en bezoekjes dat iedereen er was, want de leerlingen van de 2de, 3de en 4de klassen bouw en constructie bankwerken waren de hele dag geïnteresseerd. Leuk!!
Unu Pikin (ons kind) ons eerste bezoek liet zien hoe zij schoolmeubilair zoals tafels en stoelen repareren. De werkplaats is onder andere bedoeld voor drop-outs, werklozen en ook voor mensen met een lichamelijke beperking. 10 doven studenten vanuit Nederland waren dan ook druk aan het schuren, schilderen en repareren via het programma van XPlore (Nederlands Ministerie van Buitenlandse zaken). We gaan kijken wat het stagebureau en Unu Pikin voor elkaar kunnen betekenen.
Ons volgende bezoek was bij Remas nv, (Restauratie Maatschappij Suriname) dit renoveert prominente gebouwen zoal het presidentieel paleis en nu de houten kathedraal van Paramaribo. Ze doen ook aan nieuwbouw, woningbouw en hebben een vrij grote werkplaats. Hier hebben we een rondleiding gekregen en naar verschillende keukens, kasten en balies gekeken. Leuk hoe ze ons ontvingen met een hapje en een drankje en een verhaal over het ontstaan van het bedrijf. Met Tim-In (Timmer Bedrijf Internaat). Dit bedrijf stond vanaf ± 1950 onder leiding van de Fraters van Tilburg. Na de oorlog is het bedrijf meer commercieel gaan draaien en hebben ze zich ook toegelegd op renovatie.
Jeugdzaken die dit bezoek had georganiseerd, had ook Dagblad Suriname uitgenodigd. Het ene moment regel je de rondleiding door het bedrijf met de leerlingen, het volgende sta je met mevrouw Doelkamid een interview te geven voor de krant.
Na ons bezoek aan Remas zouden we eten bij CCS (Cultureel Centrum Suriname) hier is nu ook jeugdzaken gevestigd en het jeugdparlement. We mochten een bezoek brengen in de vergaderruimte en werden ingedeeld aan de vergadertafel. Voorzitter, notulist en de parlementsleden. Enkele leerlingen van onze school namen hun rol heel serieus en drukte driftig op de knopjes van de microfoon als ze iets te zeggen hadden tegen de voorzitter. Wel gelachen hier en lekker gegeten. Ze kregen als opmerking mee goed op hun Nederlands te letten en niet alleen in het Aukaans te praten. We zouden bijna weggaan en dan nog even langs de Maretraite Mall voor een bezoekje. Niet alle jongeren van school komen vaak in de stad enkele maar een paar keer per jaar en dan voor een dagje. Nu weer 2 uur terug hobbelen naar Moengo. Klaar!

Vanuit Moengo deel 14

Dinsdag 7 augustus, het is zo ver, vandaag zal de oplevering van de twee praktijkruimten Hout en Metaal zijn. Na 2 jaar werken tijdens de lessen, werkzaamheden uitvoeren in de middaguren en de vakantie, kunnen de leerlingen en leerkrachten van de Barronschool best trots zijn op dit resultaat. We hadden een programma bedacht voor die dag; inloop, presentaties, officieel lintje doorknippen, rondleiding en hierna wat eten. Om 10 uur begonnen de eerste groepjes binnen te komen in de praktijkruimte hout. BOB (Bureau Onderwijs Binnenland dhr. Eerstelling en dhr. Karwafodi), BNO (Bureau Nijverheids Onderwijs dhr Soetosenojo), Technische dienst van BNO (mevrouw Pallas). Hierna verscheen een delegatie van de Parbode (Surinaams opinieblad) en Hugo den Boer (Krant de Ware Tijd). Ook was het bedrijfsleven aanwezig zoals SWM (Surinaamse Waterleiding Maatschappij), de PAS (Pater Ahlbrinck Stichting) en enkele personen van BHP-Billiton, Moengo Minerals, milieubeheer en vertegenwoordigers van scholen in Marowijne. Allereerst gaf mevrouw Doelkamid uitleg over de situatie van de school vlak na de oorlog. Dit bouwde ze op met de verschillende projecten die hierna zijn gestart op het schoolterrein. Omrastering van Microprojecten, galerij van de Nederlandse Ambassade en het plafond van de gymzaal van Peace corps. Mevrouw Doelkamid sloot haar presentatie af door de projecten van de overheid en STOOM te noemen. Het was mijn beurt te presenteren. Aan de hand van beeldmateriaal liet ik de situatie van de praktijkruimtes zien in 2005. Ik vertelde waarom de renovatie van de praktijkruimtes zo belangrijk zijn voor de Barronschool en STOOM. Leerlingen krijgen werkervaring door hun eigen schoolgebouw te renoveren en de projecten van STOOM worden te groot om dit te blijven coördineren vanuit Nederland. Het stagebureau wordt daarom nu opgezet, die vanuit de Barronschool werkt. De praktijklokalen zijn faciliteiten van het stagebureau evenals straks het documentatiecentrum. Ik vertelde over waarom er nu wordt opgeleverd eerste fase, de elektra, de machines en enkele renovatie werkzaamheden moeten immers nog worden uitgevoerd. We kunnen best trots zijn op het resultaat, want de Barronschool is niet alleen vooruit gegaan met de kwaliteit van de ruimtes maar ook een heleboel zaken tegengekomen waarvan ze hebben geleerd. Het omzetten van ideeën van de docenten in een uitvoerbaar project, het maken van tekeningen, het maken van een begroting en het uiteindelijk werken met de leerlingen. De leerlingen leren tijdens de uitvoering van hun werkzaamheden en uiteindelijk moeten ze ook een bepaalde kwaliteit proberen te leveren.
De praktijkdocent Ajeki vertelde over zijn samenwerking met de leerlingen.
Kees Meershoek had een duidelijke presentatie over zijn project, de voordelen van stagiairs (voor de school en de stagiairs zelf) en de noodzaak van een rapport in een omgeving waarin ook de uitvoering heel belangrijk is.
De vertegenwoordigers van de ministeries van BOB, BNO technische dienst en ook de DC (Districtscommissaris dhr. Sondrejoe) hebben we het woord gegeven om uitspraak te kunnen doen over wat zij kunnen doen voor de Barronschool.
Met het lintje doorknippen, de rondleiding over het schoolterrein en het informeel napraten tijdens het eten kunnen we zeggen ‘een geslaagde oplevering eerste fase’. Nu de rest nog en weer aan het werk!

Afstuderen op de Barronschool

Dit jaar zijn van de 53 eindexamen kandidaten van de Barronschool:
- 13 geslaagd (25%)
- 29 afgewezen (55%) en hebben er
- 11 herexamen (20%)

In de Administratieve en Economische richting zijn er van de 28:
- 7 geslaagd
- 14 afgewezen en hebben er
- 7 herexamen












In de Constructiebankwerken richting zijn er van de 12:
- 4 geslaagd
- 7 afgewezen
- 1 herexamen en heeft
- 1 zich terug getrokken

In de Bouwkunde richting zijn er van de 7:
- 1 geslaagd
- 5 afgewezen en heeft er
- 1 herexamen











In de Verzorgende richting zijn er van de 6:
- 1 geslaagd
- 3 afgewezen en hebben er
- 2 herexamen

Vanuit Moengo deel 13

Zoals uit mijn laatste e-mail blijkt zit ik hier al poosje. Zolang zelfs dat ik nu na 6 maanden een verblijfsvergunning moet aanvragen voor 1.5 jaar. Zal uitleggen hoe deze aanvraagprocedure bij mij is verlopen.
Woensdag middag met een leerkracht van Moengo uit naar de stad gereden. Hier aangekomen bij het Ministerie van Vreemdelingenzaken het formulier gevraagd ‘Verzoekschrift in tweevoud gericht aan de Minister van Justitie en Politie’. Deze hadden ze wel! Ja en ze hadden ook nog een checklist met benodigde documenten voor de aanvraag en Ja, ze hadden ook nog een formulier voor de garantsteller en Ja, ze hadden hiervoor ook nog een checklist en Ja, zo sta ik weer buiten met enkele formulieren om lekker in te vullen. Die avond bij mijn tante de procedure doorlopen voor de volgende dag en haar formulieren als garantsteller ingevuld. Van haar moest ik ook enkele kopietjes hebben van haar verblijfsvergunningen en haar werkgeversverklaring en natuurlijk een kopie van haar paspoort. Die avond nog een brief opgesteld voor BOB (Bureau Onderwijs Binnenland) waarin ik aangeef dat ik vrijwilligers werk voor ze doe op de Barronschool tot februari 2009.
Na goed te hebben geslapen om 8 uur ’s ochtends bij de vreemdelingendienst mij aangemeld. Ik dacht misschien hoef ik niet in de verblijfsvergunningsprocedure, maar kan ik ‘gewoon’ mijn visum ‘even’ verlengen. Nou, dat had ik toch mooi verkeerd gezien. Mijn visum was nog maar vier dagen geldig en dan moest ik toch echt het land al hebben verlaten. Zo niet dan….? was ik illegaal bezig. Kom ik dan weer terug in Suriname dan moest de aanvraagprocedure weer helemaal opnieuw worden gestart. Slik, uh, ik dacht dit doe ik wel even, maar dit bericht was wel even schikken.
Nou, dan maar de hele verblijfsvergunningsprocedure in gang zetten en kijken waar het schip strandt binnen vier dagen.
In de bus op weg naar de binnenstad kwam ik Kees Meershoek tegen. Stagiair van de Tu-Delft (Technische Bestuurskunde) die ook op de Barronschool bezig is met een project. Samen waren we gister naar de stad gegaan. Hij zou zich vandaag aanmelden bij BOB en een gesprek hebben met EBS (Energie Bedrijf Suriname). Kees is immers bezig te kijken naar de elektra voorziening van de Barronschool. Aan Kees heb ik de brief voor BOB kunnen geven zodat er een handtekening op komt.
Zo, eindelijk weer in de stad en weer op weg naar het Ministerie van Vreemdelingenzaken. Hier netjes een nummertje getrokken (81) en maar wachten. Meteen mocht ik me melden bij de balie waar mijn naam werd opgeschreven en werd gezegd dat nummer 81 niet geldig was en dat ik opnieuw een nummertje moest pakken nr 83, OH, ja, natuurlijk??? Weer was ik meteen aan de beurt. Om mij heen een stuk of 20 Chinezen, 10 Hindoestanen en enkele Creolen en Javanen netjes aan het wachten! De vrouw van het loket waar ik werd geholpen behandelde alleen Nederlandse emigranten. Ze gaf aan dat die meestal wel alles heden. De Chinezen komen elke dag. De ene dag hebben ze een pasfoto, een andere dag een geboorteakte opgesnord. Weet trouwens niet of Suriname wel de echtheid van al die Chinezen papierstukken kan controleren. Nou ja, ik kon beginnen.
Voor mij een aardige vrouw en links en recht een ½ meter aan papierwerk. Losse pasfoto’s, geschreven garantstellingen en geboorteaktes en zo nog veel meer. Daar gingen we dan een kopie en origineel laten zien van: verzoekschrift tot aanvraag, plakzegels van SRD 1,5??, 2 pasfoto’s, visum, retourticket, toelatingsformulier, alle beschreven pagina’s van het paspoort, een VOG (Verklaring Omrent het Gedrag) een bewijs van goed gedrag dus van de Nederlandse Justitie, geboorteakte van EURO 30, bewijs van ziektekostenverzekering en mijn middelen van bestaan. Ja en dit was dus mijn tante als borgsteller met haar middelen van bestaan. Uiteindelijk alles bij de hand en zo netjes in mapjes volgens de vrouw. Ze was wel blij deze dag omdat ik alles in een keer had!
Nu moest ik een kwitantie storting hebben van USD 150. Dit kon ik in SRD 517 pinnen en dan storten bij de kassa van Justitie en Politie. Natuurlijk was dit in een ander gebouw. OK, dus een uur later met het kwitantiebonnetje en een handgeschreven brief voor de aanvraag van een verblijfsvergunning van 1,5 jaar. Namelijk een garantstelling geeft 1 jaar en werk geeft 2 jaar. Ja, ik doe vrijwilligerswerk van 1,5 jaar! Deze vraag dan ook maar in de envelop met de rest van de stukken. Uiteindelijk alles officieel ingediend! Een bon meegekregen waarmee ik kan aantonen dat mijn aanvraag in behandeling is genomen. Binnen vier dagen zou ik worden opgebeld door Justitie en Politie met het antwoord of mijn aanvraag kompleet was of niet. De volgende dag hoorde ik dat ze staken en dat deze vier dagen dus wel even op zich kan laten wachten.
Zal worden vervolgd!